Λιβαδοπονία και ανάπτυξη των ορεινών περιοχών της Δυτικής Θεσσαλίας

Η εργασία αυτή εξετάζει τη σημασία που μπορεί να έχει η λιβαδοπονία στην ανάπτυξη των ορεινών περιοχών της Δυτ. Θεσσαλίας. Από την τεχνικοοικονομική μας ανάλυση προέκυψε ότι ο νομός Τρικάλων είναι ο πλέον ορεινός, ενώ αντιθέτως της Καρδίτσας ο πιο πεδινός. Αν και οι φυσικές συνθήκες είναι ευνοϊκές για την ανάπτυξη της λιβαδοπονίας, εν τούτοις αυτή δεν έχει αναπτυχθεί στο βαθμό που έπρεπε. Δεδομένου ότι η λιβαδοπονία συμβάλλει καθοριστικά στην ανάπτυξη της κτηνοτροφίας, η οποία αποτελούσε και αποτελεί την αποκλειστική σχεδόν απασχόληση των κατοίκων της ορεινής Δυτ. Θεσσαλίας, η μικρή ανάπτυξη αυτής είχε αρνητικές συνέπειες στο ζωικό κεφάλαιο και ιδιαίτερα στα βοοειδή. Αν και οι υποδομές, όπως κατασκευή δρόμων, ηλεκτροδότηση και τηλεφωνική σύνδεση έχουν βελτιωθεί σχετικά μετά το 1970 στην ορεινή Δυτ. Θεσσαλία εν τούτοις μεγάλο ποσοστό των ορεινών κοινοτήτων (Μεσοχώρα, χωριά Αργιθέας κτλ.) εγκατέλειψε αυτές και εγκαταστάθηκε μόνιμα στα Τρίκαλα, στην Καρδίτσα, στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη και σε χώρες του εξωτερικού (Γερμανία, Σουηδία κτλ.). Επειδή το ισοζύγιο κτηνοτροφικών προϊόντων μετά το 1980 συνέχεια επιδεινώνεται, η Ελλάδα πληρώνει για εισαγωγές προϊόντων εκατοντάδες δισεκατομμύρια δραχμές ετησίως. Συμπερασματικά η ανάπτυξη της λιβαδοπονίας σε συνδυασμό με τον οικολογικό αγροτουρισμό και τη δασοκομία μπορούν να σταματήσουν την ερήμωση των ορεινών περιοχών της Δυτ. Θεσσαλίας και να συμβάλουν στην ορθολογική ανάπτυξη αυτής.