Κτηνοτροφία στις ορεινές περιοχές: από τις ευρωπαϊκές οδηγίες στην τοπική πραγματικότητα

Από τη δημιουργία της κοινής ευρωπαϊκής αγροτικής πολιτικής, η ευρωπαϊκή ύπαιθρος έχει υποστεί από τις ριζικότερες μεταβολές στην ιστορία της. Οι ορεινές ελληνικές περιοχές δεν αποτελούν εξαίρεση στον κανόνα, αφού δεν έμειναν ανεπηρέαστες από την εφαρμογή ευρωπαϊκών οδηγιών και κανονισμών. Σκοπός της ΚΑΠ ήταν και είναι να ρυθμίσει την παγκόσμια αγορά. Οι αντισταθμιστικές πληρωμές στους ευρωπαίους κτηνοτρόφους για ενδεχόμενες απώλειες κέρδους, που μεταφράστηκαν κυρίως στην Οδηγία 75/268 και στον Κανονισμό 2078/92 είχαν συνέπειες αμφιλεγόμενες στις μεσογειακές ορεινές περιοχές, που αναγνωρίζονται λόγω των κοινωνικό-οικονομικών ιδιαιτεροτήτων του ως μειονεκτικές περιοχές (Less Favoured Areas – LFA). Ο χαρακτηρισμός τους αυτός αυξάνει τις πιθανότητες επιχορηγήσεων από την ευρωπαϊκή κοινότητα, αλλά η μέχρι τώρα εφαρμογή τους δεν προέβλεπε ξεκάθαρα οικολογικές συνιστώσες. H εφεξής εφαρμογή, λαμβάνοντας υπόψη οικολογικούς παράγοντες, επιτάσσει την αναθεώρηση της μέχρι τώρα δασικής πολιτικής, όσον αφορά τη βόσκηση στις ελληνικές ορεινές περιοχές, με κριτήριο όχι μόνον την περιβαλλοντική αλλά και την κοινωνική και πολιτισμική χρησιμότητα.