Πιστοποίηση αειφορικής διαχείρισης λιβαδιών: κοινωνικοοικονομικές επιπτώσεις

Σε σχέση με την προστασία της φύσης, υπάρχει πλήθος διεθνών συνθηκών (Σύμβαση Ραμσάρ, Συνθήκη του Ρίο κτλ.) που έχει υπογράψει η Ελλάδα και προς τις οποίες θα πρέπει αυτή να συμμορφώνεται. Πιο πρόσφατες είναι οι δύο οδηγίες της ΕΕ για τη διατήρηση της φύσης: η 79/409, γνωστή και ως Οδηγία για τα πουλιά, και η 92/43, γνωστή και ως η Οδηγία για τους οικοτόπους (Δίκτυο Natura 2000). Από την άλλη μεριά η διαχείριση των δασών και δασικών εκτάσεων πρέπει να γίνεται έτσι ώστε να εξασφαλίζεται α) περιβαλλοντική προστασία, β) ωφέλεια για το κοινωνικό σύνολο και γ) οικονομική βιωσιμότητα. Στα πλαίσια αυτά οι επιχειρήσεις- εκμεταλλεύσεις αλλά και οι βιομηχανίες μεταποίησης δασικών προϊόντων θα έχουν την υποχρέωση της εφαρμογής του μελετώμενου ακόμα νέου διεθνούς θεσμού της πιστοποίησης και σήμανσης (certification and labeling) των προϊόντων προέλευσης αειφορικής διαχείρισης. Τούτο φυσικά θα ισχύσει και για τα κτηνοτροφικά προϊόντα τα οποία θα πρέπει να προέρχονται από λιβάδια τα οποία διαχειρίζονται με αειφορικό τρόπο. Η τελευταία διαδικασία θα έχει μια σειρά επιπτώσεων, κυρίως οικονομικών, για όλους αυτούς που ασχολούνται με την κτηνοτροφία και όχι μόνο. Οι επιπτώσεις αυτές θα κάνουν ιδιαίτερα έντονη την εμφάνισή τους στις εκτάσεις της χαμηλής και ημιορεινής ζώνης που υπερβόσκονται.