Αισθητική και περιβαλλοντική προσαρμογή δρόμων στα ψευδαλπικά λιβάδια

Τα ορεινά και ιδίως τα ψευδαλπικά λιβάδια αποτελούν βασικό τόπο βοσκής για αγροτικά και άγρια ζώα, τόπο παραγωγής πολύτιμων ζωικών προϊόντων αλλά και με σημαντικότατη περιβαλλοντική, πολιτισμική, αισθητική, τουριστική κτλ. σημασία και αξία. Είναι περιοχές με αξιόλογη βιοποικιλότητα και καταφύγιο σπάνιων ενδημικών ειδών. Τα ορεινά όμως οικοσυστήματα είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα στις διαταραχές και έχουν μικρή Οπτική Απορροφητική Ικανότητα (ΟΑΙ) λόγω μεγάλων κλίσεων κτλ. Για την κάλυψη των αναγκών τόσο της κτηνοτροφίας (μεταφορά ζώων και προϊόντων) όσο και άλλων χρήσεων και υπηρεσιών αλλά και για τη μείωση κινδύνου υποβάθμισης ευαίσθητων περιοχών, όχλησης της άγριας πανίδας κτλ. απαιτείται η διασπορά στο χώρο επισκεπτών και ζώων, πράγμα που σημαίνει διάνοιξη νέων δρόμων ή επέκτασή τους. Η διάνοιξη δικτύου δρόμων στα ορεινά λιβαδικά τοπία σημαίνει πρόκληση ζημιών, διαταραχές στο περιβάλλον και αισθητική αλλοίωση του τοπίου. Προκειμένου να ελαχιστοποιηθούν τα προβλήματα αυτά, στην παρούσα εργασία προτείνονται κατάλληλες τεχνικές προδιαγραφές για σωστή χάραξη και κατασκευή δρόμων σε ορεινά περιβάλλοντα. Για την καλύτερη αισθητική προσαρμογή εξετάζεται η ΟΑΙ του τοπίου, καθώς και δυνατότητες αποκατάστασης των διαταραχών συνυπολογίζοντας τις δυσκολίες λόγω των περιορισμένων επιλογών σε είδη που μπορούν να χρησιμοποιηθούν σ’ αυτές τις δυσμενείς κλιματεδαφικές συνθήκες, όπου η βλαστική περίοδος είναι μικρή.