Η έννοια της αειφορίας στην αξιοποίηση των δασικών βοσκοτόπων
Η έννοια της αειφορίας αποτελεί την ασφαλιστική δικλείδα για την ορθολογική και χωρίς υποβάθμιση αξιοποίηση των ανανεώσιμων φυσικών πόρων . Η εφαρμογή της με τους δυνατούς τύπους της στους δασικούς βοσκοτόπους, χωρίς αποχαρακτηρισμό των τελευταίων από την έννοια της δασικής έκτασης και χωρίς την αποδέσμευση από την προστασία της δασικής νομοθεσίας, διασφαλίζει τη διαρκή διαθεσιμότητα των δασικών εκτάσεων βοσκοτόπων για το είδος αυτό της χρήσης και την εκπλήρωση εκ μέρους των βοσκοτόπων του πολυλειτουργικού τους παραγωγικού και περιβαλλοντικού ρόλου. Επιπλέον, επιτρέπει την προσαρμογή της βοσκοφόρτωσης στα επίπεδα παραγωγικής ικανότητας του βοσκοτόπου σε βοσκήσιμη ύλη, με ή χωρίς βελτιώσεις του. Προϋποθέσεις της εφαρμογής της αειφορίας στην πράξη είναι η σχετική θεσμοθέτηση, η υποχρεωτική σύνταξη μελετών διαχείρισης των βοσκοτόπων, ενταγμένων στις μελέτες διαχείρισης δασών -δασικών συμπλεγμάτων και ο έλεγχος της πιστής εφαρμογής τους.
Βοσκότοποι νομού Δράμας και προβλήματα διαχείρισής τους
Οι βοσκόμενες ορεινές εκτάσεις αποτελούν το 33% της έκτασης του νομού Λράμας και εκτείνονται σε έκταση 154.000 στρεμμάτων . Από τις εκτάσεις αυτές για λιβαδική αξωποίηση προσφέρονται 862.000 στρ. Το 60% των βοσκομένων δασικών εκτάσεων βρίσκονται στην ορεινή και ημιορεινή ζώνη . Η παραγωγικότητα και η λιβαδική κατάσταση της ορεινής και ψευδαλπικής ζώνης , είναι πολύ καλύτερη της ημιορεινής ζώνης. Οι πιστώσεις που διατίθενται για την βελτίωση των βοσκοτόπων είναι συνήθως περιορισμένες και απορροφώνται κυρίως σε έργα υποδομής (δρόμοι, έργα ύδρευσης κ.λ.π.). Το σύνολο σχεδόν των βοσκοτόπων είναι δημόσιες εκτάσεις, αλλά το δικαίωμα χρήσης ανήκει στις κοινότητες , με ελεύθερη και ανεξέλεγκτη χρήση από τους κτηνοτρόφοuς. Η εφαρμογή ελεγχόμενης χρήσης συναντά λιγότερες τεχνικές και περισσότερο κοινωνικές και πολιτικές δυσκολίες. Α ν και η πίεση βοσκήσεως στα λιβάδια γίνεται συνεχώς μικρότερη η εφαρμογή κανονικής διαχείρισης συναντά ακόμη πολλά προβλήματα .
Ανάλυση δύο δεικτών αποτελεσματικότητας χρησιμοποίησης του νερού στη Dactylis glomerata L.
Ο σκοπός της εργασίας αυτής ήταν η ανάλυση δύο δεικτών αποτελεσματικότητας χρησιμοποίησης του νερού στη Dactylis glomerata L., ένα ευρύτατα διαδεδομένο είδος στη μεσογειακή περιοχή, κατά τη διάρκεια της αυξητικής περιόδου. Ο ρυθμός φωτοσύνθεσης (Α), o ρυθμός διαπνοής (Ε) και η στοματική αγωγιμότητα (gs) μετρήθηκαν σε πλήρως αναπτυγμένα φύλλα της Dactylis glomerata L. κατά τη διάρκεια της αυξητικής περιόδου, ενώ υπολογίστηκε η στιγμιαία (WUE) και η ενδογενής (A/gs) αποτελεσματικότητα χρησιμοποίησης νερού. Στην αρχή της βλαστικής περιόδου και μέχρι τα μέσα Μαΐου η WUE ήταν υψηλότερη της A/gs. Στις αρχές καλοκαιριού όταν οι ενδείξεις υδατικής καταπόνησης των φυτών είναι πιο έντονες οι δύο δείκτες φαίνεται να συμπίπτουν. Τα δεδομένα παρέχουν ενδείξεις για την αριστοποίηση χρησιμοποίησης νερού με την έναρξη της ξηρής περιόδου οπότε η τιμή της gs εμφανίζεται χαμηλή και κατά το μάλλον ή ήττον σταθερή.
Δεκτικότητα τριών τοπικών φυτοκοινοτήτων στην εγκατάσταση του φυτικού εισβολέα Oxalis pes-caprae L.
Αν και υπάρχουν αρκετά κοσμοπολίτικα φυτικά είδη με χαρακτηριστικά απειλητικών βιολογικών εισβολέων, όλοι οι τύποι των οικοσυστημάτων δεν έχουν την ίδια δεκτικότητα σε όλους τους φυτικούς εισβολείς. Ωστόσο, έχουν γίνει λίγα πειράματα ως προς τη διερεύνηση της διαφοροποίησης της δεκτικότητας στην εισβολή μεταξύ των οικοσυστημάτων. Διεξήγαμε ένα πείραμα, που ελέγχθηκε η εγκατάσταση του φυτικού εισβολέα Oxalis pes-caprae σε αμμωθίνες, θαμνώνες και υπόροφο ελαιώνων της Λέσβου. Επιλέξαμε συνολικά τριάντα (30) σταθμοί παρατήρησης, δέκα ανά τύπο φυτοκοινότητας. Κάθε σταθμός συγκροτείται από ένα ζεύγος επιφανειών: μια επιφάνεια εισβολής και μια επιφάνεια αναφοράς. Σε κάθε επιφάνεια εισβολής, σπείραμε εκατό (100) βολβούς του φυτικού εισβολέα O. pes-caprae, μετρήσαμε τον αριθμό των αρτιφύτων του φυτικού εισβολέα και εκτιμήσαμε τον πλούτο, την ποικιλότητα και την ισοδιανομή των ειδών ανά τοπική φυτοκοινότητα. Επιπλέον, όχι μόνο καταγράψαμε το γεωγραφικό μήκος, το γεωγραφικό πλάτος και το υψόμετρο σε κάθε σταθμό πειραματισμού, αλλά και το ύψος βροχόπτωσης και τη μέση θερμοκρασία αέρα για τη χρονική περίοδο μεταξύ της σποράς και της δειγματοληψίας. Παρατηρήσαμε ότι ο πλούτος ειδών, η δομή της βλάστησης κι ένα πλήθος αβιοτικών παραγόντων δεν καθόρισαν τη δεκτικότητα των αμμωθινών και του υπόροφου των ελαιώνων στην εισβολή τους στο φυτικό εισβολέα. Αντίθετα, ο πλούτος και η ποικιλότητα ειδών των θαμνώνων καθόρισε σημαντικά τη δεκτικότητά τους στην εισβολή, καθιστώντας τους φτωχούς σε είδη θαμνώνες εξαιρετικά ευάλωτους στην εισβολή τους φυτικού εισβολέα O. pes-caprae.
