Επίδραση της βόσκησης στη σποροπαραγωγή και διασπορά των σπόρων λιβαδικών φυτών
Η βόσκηση επιδρά στα λιβαδικά φυτά τόσο στη μορφογένεση όσο και στη φυσιολογία τους. Σκοπός της εργασίας αυτής είναι η ανασκόπηση της διεθνούς βιβλιογραφίας πάνω στη σποροπαραγωγή και διασπορά των σπόρων των λιβαδικών φυτών. Η επιλεκτική βόσκηση είναι ένας από τους κύριους παράγοντες που επηρεάζουν τη σύνθεση της λιβαδικής βλάστησης, καθώς συμβάλλει στην αύξηση της θνησιμότητας, στον περιορισμό της ανάπτυξης νέων ατόμων και γενικά στη μείωση της αντοχής των ειδών με άμεσους και έμμεσους τρόπους. Οι επιδράσεις της βόσκησης στα φυτά συμπεριλαμβάνουν και τη σημαντική επίδραση της στη διασπορά των σπόρων.
Μακροχρόνιες επιδράσεις της βόσκησης στη βιοποικιλότητα των λιβαδιών
Σκοπός της εργασίας αυτής ήταν να μελετήσει τη μακροχρόνια επίδραση της βόσκησης στη βιοποικιλότητα των λιβαδιών που βρίσκονται σε διαφορετική υψομετρική ζώνη. Επιλέχθηκαν πέντε ποολίβαδα στην ευρύτερη περιοχή της Β. Ελλάδας και συγκεκριμένα: τρία ποολίβαδα στη χαμηλή ζώνη (Κιλκίς, Μελισσοχώρι, Σχολάρι) και δύο ποολίβαδα στη μεσαία ζώνη (Αριδαία, Σουφλί). Μετρήθηκαν η σύνθεση της βλάστησης, η αφθονία και η συχνότητα εμφάνισης των ειδών και υπολογίστηκε ο δείκτης ομοιότητας των ποολίβαδων. Υψηλή ομοιότητα βρέθηκε μεταξύ των ποολίβαδων της χαμηλής και μεσαίας ζώνης. Τα σταθερά είδη που είναι κοινά στα ποολίβαδα των δύο αυτών ζωνών θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σαν είδη που κυριαρχούν σε συνθήκες βόσκησης δηλ. είδη – κλείδες.
Παραγωγή και ποιότητα βοσκήσιμης ύλης λιβαδιών σε δύο διαφορετικά κλιματολογικά περιβάλλοντα του Νομού Ιωαννίνων
Εγκαταστάθηκαν πειράματα σε δύο διαφορετικές υψομετρικές θέσεις, στον Κατσικά Ιωαννίνων (χαμηλή ζώνη) και στο Μέτσοβο (υψηλή ζώνη). Η κάθε θέση χωρίστηκε σε δύο τμήματα τα οποία αντιστοιχούσαν σε δύο πειράματα (το ένα από αυτά ελεύθερο στη βόσκηση, ενώ το άλλο περιφράχθηκε και προστατευόταν από τη βόσκηση) και είχαν έκταση 500m2 έκαστο. Τα πειραματικά τεμάχια ήταν οκτώ με τέσσερις επαναλήψεις και αντιστοιχούσαν σε οκτώ διαφορετικές ημερομηνίες κοπής. Μετρήθηκαν: η παραγωγή βιομάζας, η αναλογία νέας προς παλαιά ύλη, οι ολικές πρωτεΐνες και οι ολικές ινώδεις ουσίες κατά ημερομηνία κοπής, καθώς και η αναλογία μεταξύ των κατηγοριών βλάστησης: αγρωστώδη, ψυχανθή, λοιπά πλατύφυλλα και παλαιά ύλη, κατά την ημερομηνία που η βλάστηση παρουσιάζει τη μεγαλύτερη παραγωγή. Η μεγαλύτερη παραγωγή νέας ύλης παρατηρήθηκε το μήνα Μάιο στη χαμηλή ζώνη (557 kg/στρ) και Ιούνιο στην υψηλή ζώνη (378 kg/στρ). Το ποσοστό βόσκησης στο βοσκόμενο τμήμα της χαμηλή ζώνης δεν υπερέβη το 50% κατά μέσο όρο κατά τον μήνα της μεγαλύτερης παραγωγής. Τα αγρωστώδη κυριαρχούσαν στη βλάστηση στο βοσκόμενο και προστατευόμενο από βόσκηση πείραμα, τόσο της χαμηλής ζώνης όσο και της υψηλή ζώνης. Τα ψυχανθή κατείχαν τη δεύτερη θέση στη χαμηλή ζώνη, ενώ στην υψηλή ζώνη τα ψυχανθή ήταν ελάχιστα και τη δεύτερη θέση κατείχαν τα λοιπά πλατύφυλλα. Οι ολικές πρωτεΐνες υπερτερούσαν στη βοσκόμενη έκταση και είχαν τη μεγαλύτερη τιμή κατά τους εαρινούς μήνες στη χαμηλή ζώνη και στις αρχές του καλοκαιριού στην υψηλή ζώνη. Αντίθετα οι ινώδεις ουσίες παρουσίασαν τις μικρότερες τιμές τους εαρινούς μήνες.
Συμβολή στη μελέτη της επίδρασης της βόσκησης των λειμώνων στη σύνθεση της πανίδας μικροαρθροπόδων
Στα πλαίσια μελέτης της επίδρασης της βόσκησης στην ακαρεοπανίδα εξετάστηκε η ποιοτική και ποσοτική σύσταση της πανίδας αυτής σε βοσκημένο και αβόσκητο τμήμα φυσικού λειμώνα στην περιοχή Κατσικά του Ν. Ιωαννίνων κατά το διάστημα Απριλίου 1997-Μαρτίου 1998. Η ποιοτική ανάλυση έδειξε την παρουσία 59 και 71 taxa στο βοσκημένο και αβόσκητο τμήμα του λειμώνα, αντίστοιχα, εκ των οποίων τα 51 ήταν κοινά. Τα σπουδαιότερα από άποψη κυριαρχίας και συχνότητας taxa ακάρεων ήταν: α) στο βοσκημένο τμήμα: τα Tyrophagus longior, Oribatuloidea(-Zygoribatula sp.) και ατελή Cryptostigmata, βρέθηκαν κυρίαρχα και σταθερά, το Steneotarsonemus konoi κυρίαρχο και συχνό, το Tarsonemus nr lacustris σημαντικό και σταθερό ενώ τα Zygoribatula sp. και Microtydeus bellus βρέθηκαν σημαντικά και συχνά. β) στο αβόσκητο τμήμα: τα Tyrophagus longior, Zygoribatula sp και ατελή Cryptostigmata, ήταν Κυρίαρχα και Σταθερά, τα Steneotarsonemus konoi και Oribatuloidea κυρίαρχα και συχνά, το Tarsonemus nr lacustris σημαντικό και σταθερό ενώ τα Peloptulus sp. και Microtydeus bellus ήταν σημαντικά και συχνά. Τα Tyrophagus longior και ατελή Cryptostigmata ήταν κυρίαρχα και σταθερά και στους δύο λειμώνες. Παρατηρούμε ότι και στους δύο λειμώνες η παρουσία ειδών των αρπακτικών ακάρεων Phytoseiidae είναι σταθερή ή συχνή αλλά σε ασήμαντους πληθυσμούς. Η σύγκριση με το κριτήριο του t-test δεν έδειξε διαφοροποίηση της πανίδας των δύο λειμώνων κατά τη διάρκεια του πειράματος.
Εποχιακή διακύμανση μικροαρθροπόδων σε βοσκημένο και αβόσκητο λειμώνα του Νομού Ιωαννίνων
Η μελέτη της εποχιακής διακύμανσης των κυριοτέρων taxa μικροαρθροπόδων σε βοσκημένο και αβόσκητο φυσικό λειμώνα της περιοχής Κατσικά του Νομού Ιωαννίνων κατά το χρονικό διάστημα Απριλίου 1997-Μαρτίου 1998, έδειξε τα εξής: το Tyrophagus longior είχε πληθυσμιακή αύξηση κατά τους χειμερινούς μήνες με μέγιστο τον μήνα Δεκέμβριο και στους δύο λειμώνες. Αυτό συμφωνεί με την άποψη ότι το είδος αυτό ευνοείται από υψηλή σχετική υγρασία, καθ’ όσον τους μήνες αυτούς υπήρξαν πολλές βροχοπτώσεις. Τα ατελή Cryptostigmata παρουσιάζουν αύξηση του πληθυσμού τους κατά τους θερινούς μήνες με μέγιστο τον Αύγουστο και στους δύο λειμώνες. Αυτό υποδεικνύει ότι τα Cryptostigmata κατά τους θερινούς μήνες αναπαράγονται στη βλάστηση. Το Zygoribatula sp. παρουσιάζει αυξημένη πληθυσμιακή πυκνότητα κατά τους χειμερινούς μήνες μέχρι την άνοιξη, με μέγιστο τον Δεκέμβριο και στους δύο λειμώνες. Τα υπόλοιπα Oribatuloidea ωστόσο, παρουσιάζουν μέγιστο του πληθυσμού τον Αύγουστο με μεγαλύτερα μεγέθη στον βοσκημένο λειμώνα. Το Tarsonemus lacustris στον αβόσκητο λειμώνα βρέθηκε να έχει μέγιστο στην αρχή του θέρους κατά τον μήνα Ιούνιο ενώ στον βοσκημένο έχει μέγιστο τον μήνα Νοέμβριο, παρ’ όλο που κατά τη διάρκεια του θέρους έχει σχετικά υψηλό πληθυσμό.
