Μοναστικό τοπίο και χρήσεις γης στο Παπίκιον Όρος

Τα μοναστικά τοπία είναι αποτέλεσμα αλληλεπίδρασης μοναχού και φύσης. Αποτελούν μέρος της πολιτισμικής, οικολογικής και οικονομικής κληρονομιάς κάθε χριστιανικού λαού. Οι εξελίξεις στα τοπία αυτά, εξαιτίας δημογραφικών, κοινωνικών και οικονομικών αλλαγών, είναι ραγδαίες και πολλές φορές μη αναστρέψιμες. Επειδή είναι δύσκολο να αναπληρωθεί η απώλειά τους, δεν πρέπει να εξαφανιστούν πριν τουλάχιστον γίνει η απογραφή, η χαρτογράφηση και η αξιολόγησή τους. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να αναγνωριστεί, να ερευνηθεί και να αξιολογηθεί το μοναστικό τοπίο του Παπίκιου όρους, τμήμα της Ανατολικής Ροδόπης, τόσο κατά την ερημική όσο και κατά την κοινοβιακή φάση του. Συλλέχθηκαν και αναλύθηκαν πληροφορίες και στατιστικά δεδομένα για την περιοχή, η οποία αποτελεί ένα σημαντικό παλίμψηστο τοπίο που χαρακτηρίζεται από ποικιλότητα, πολυπλοκότητα και πυκνότητα φυσικών και πολιτισμικών στοιχείων σε σχετικά μικρή έκταση. Οι ιστορικές πηγές και τα ανασκαφικά δεδομένα μαρτυρούν ένα βυζαντινό μοναστικό κέντρο του 11ου αιώνα. Το μοναστικό τοπίο είναι μια σημαντική πηγή γνώσης της παραδοσιακής περιβαλλοντικής τεχνογνωσίας και πρέπει να μελετηθεί και να αξιολογηθεί προκειμένου να αξιοποιηθούν οι φυσικοί πόροι και το πολιτισμικό τοπίο της περιοχής