Τα φρυγανικά οικοσυστήματα της Ρόδου και η προστασία τους: Κοινωνικοοικονομική προσέγγιση

Τα φρυγανικά, μαζί με εκείνα των αειφύλλων πλατυφύλλων και τα δάση κωνοφόρων, αποτελούν τα τρία κυριότερα μεσογειακά οικοσυστήματα. Η σπουδαιότητά τους είναι εξαιρετικά μεγάλη, όπως εξαιρετικά μεγάλα είναι και τα επίπεδα της ανθρώπινης δραστηριότητας και όχλησης στις περιοχές που εμφανίζονται. Στην Ελλάδα, επειδή τα φρυγανικά οικοσυστήματα αναπτύσσονται κυρίως σε παράκτιες και νησιωτικές περιοχές, όπου υπάρχει έλλειψη γης, η πίεση αυτή έχει ως συνέπεια τη μεγάλη ζήτηση των εκτάσεων που καταλαμβάνουν για οικοδομική, βιομηχανική και άλλες χρήσεις, γεγονός που δημιουργεί τις ανάλογες πολιτικοοικονομικές συνθήκες, οι οποίες διαμορφώνουν το αρνητικό καθεστώς προστασίας τους. Έτσι, με την ψήφιση του κατάλληλου νομικού πλαισίου επιχειρήθηκε η σταδιακή «απελευθέρωσή» τους, η παραχώρηση ή εισαγωγή τους στην τράπεζα γης και η χρήση τους για άλλους μη δασοπονικούς σκοπούς αγνοώντας την σπουδαιότητά τους και στερώντας τις τοπικές κοινωνίες και γενικότερα την ανθρωπότητα από τα αγαθά, τις υπηρεσίες και τις λειτουργίες τους. Το γεγονός όμως αυτό προβληματίζει τους ειδικούς επιστήμονες, τις μη κυβερνητικές φιλοπεριβαλλοντικές οργανώσεις και τους απλούς πολίτες. Βρέθηκε ότι και στη Ρόδο, τα φρυγανικά οικοσυστήματα παρουσιάζουν μεγάλη βιοποικιλότητα σε όλα τα επίπεδα, παρέχουν πέραν από τα αγαθά, πλήθος άλλων μοναδικών και ζωτικών λειτουργιών και υπηρεσιών για την υποστήριξη της ζωής στον πλανήτη ενώ το νομοθετικό πλαίσιο που τα διέπει είναι σήμερα σχεδόν ανύπαρκτο και δεν τα προστατεύει επαρκώς.